|
|  |
Dawne nazwy stacji:
Prausnitz (1894r.)
Prausnitz (bez. Breslau) (ok. 1930r.)
Pruśnica / Prusznica (1945r.)
Prusice (1948r.)
|
Okres funkcjonowania:
(08.12.1894r. - 14.09.1991r.)
Obecny status obiektu:
Dom mieszkalny.
|
|
|
|
|
|
Stacja i parowozownia przy ul. Kolejowej (Bahnhofstrasse) w Prusicach powstały już pod koniec 1894 r. jako końcowy punkt linii należącej do Żmigrodzko-Milickiej Kolei Powiatowej. Początkowo wybudowano tu tylko dwa tory tworzące mijankę do objeżdżania składu przez parowóz z czego jeden z nich kończył się w jednostanowiskowej parowozowni. Później dodano jeszcze jeden tor ładunkowy. Na początku października 1898 r., kiedy otwarto odcinek Trzebnica-Prusice kolejki Wrocławsko-Trzebnicko-Prusickiej (Breslau-Trebnitz-Prausnitzer Kleinbahn AG) właśnie w Prusicach - jako w stacji stycznej - nastąpiło połączenie sieci obu kolejek. |
|
|
|
|
| Na podstawie umowy ze stycznia 1900 r. eksploatację obu linii prowadzić miała Allgemeine Deutsche Klein- bahngesellschaft AG z Berlina, a umowa z 12.01.1900 regulowała sprawy wspólnego użytkowania stacji. Obsługę całego ruchu na stacji sprawował personel Breslau-Trebnitz-Prausnitzer Kleinbahn AG. Punkt stacyjny Kolejki Wrocławsko-Trzebnicko-Prusickiej wytyczono na łukowym łączniku torowym. Na terenie pierwotnej stacji Kolejki Żmigrodzko-Milickiej rozbudowano układ szyn i dobudowano drugą szopę parowozową dla lokomotyw BTP. |
|
|
|
|
Wtedy też prawdopodobnie ok 1900 r. powstał prywatny budynek gospody - zwanym potocznie dworcem. Jako że żadna z kolejek nie miała budynku dworcowego ani biurowego a zarząd linii tłumaczył klientom brak poczekalni możliwością oczekiwania na odjazd pociągu w wagonie, powstały budynek restauracyjny sprawnie wpasował się w zaistniałą w ten sposób niszę.
Co najmniej do roku 1959 stacja sprawowała czynności handlowe w pełnym zakresie (ekspedycja osób, bagażu, ładunków i zwierząt żywych oraz przesyłek ekspresowych również w niedziele i święta). Posiadała wagę wagonową (nośność 6,5t), wagę wozową (5t - rozebraną ostatecznie w 1987 r.) oraz rampę boczną.
|
|
|
|
Budynek gospody w Prusicach znajdował się przy ul. Kolejowej (Bahnhofstrasse) prowadzącej do Przedkowic (Przittkowitz) na 37,1 km linii. Dopiero po 1945 roku obiekt ten przejęła kolej, adoptując jego parter na potrzeby stacji. Wyposażony był w instalację elektryczną, wodę, ogrzewanie piecowe zamienione po wojnie na centralne. Dworzec był budynkiem parterowym, murowanym z cegły i tynkowanym z mieszkalnym poddaszem oraz użytkowym strychem, z dwuspadowym dachem krytym dachówką zakładkową o więźbie drewnianej.
|
|
|
|
|
| Architektonicznie budynek charakteryzowały oboknie i odrzwia z nietynkowanej cegły, wysunięte przed lico muru wraz z nadprożami w kształcie łuku pełnego (parter elewacji frontowej – wschodniej oraz zachodniej) lub odcinkowego (pozostałe elewacje i facjata). Od frontu znajdował się płaski i wąski ryzalit, krytej oddzielnym, dwuspadowym dachem o kalenicy prostopadłej do osi dachu głównego, sięgającej nieco powyżej połowy jego wysokości. W elewacji tylnej wydatny ryzalit klatki schodowej, analogicznie o trójkątnym szczycie, kryty oddzielnym dwuspadowym dachem o nieco mniejszym kącie nachylenia niż w elewacji frontowej i sięgającym do poziomu kalenicy dachu głównego. |
|
|
|
|
|
Z prawej strony budynku dworcowego znajdowała się przybudówka z dachem pulpitowym. Ryzality kończyły korytarz biegnący przez środek budynku, otwarty z obu stron drzwiami. Po lewej stronie (od frontu) znajdowała się urządzona przez PKP po 1945r. poczekalnia (34,3 m2), a za nią pokój mieszkalny; po prawej w korytarzu okienko kasowe, za nim drugie pomieszczenie kasy biletowej (5,1 m2) i biuro dyżurnego ruchu (15,9 m2), dalej biuro zawiadowcy stacji z małym przedpokojem, a od elewacji zachodniej kuchnia. Na piętrze znajdowały się po 4 pokoje
z każdej strony korytarza oraz jeden pokój na facjacie. Na przeciwko dworca po jego południowo-zachodniej stronie znajdowały się kolejowe warsztaty pomocnicze po wojnie zaadoptowane na budynek mieszkalny. Przed nimi nato- miast znajdowały się zniszczone i zlikwidowane w latach 40-tych hale tabor. wraz z nieistniejącą już parowozownią
|
|
|
|
|
W sąsiedztwie stacji znajdowała się ok. 380-metrowa bocznica do Wrocławskich Okręgowych Zakładów Zbo- żowych (obecnie Dział Obrotu Płodami Rolnymi - Osadkowski SA) przy ul. Kaszyckiej (Groß-Kaschützer Chaussee)
z wagą wagonową o nośności 25 t. Pojemność bocznicy wynosiła 18 wagonów. Z administracji stacji korzystała ponadto także Gminna Spółdzielnia w Prusicach i Cukrownia Miejska Górka.
.
|
|
|
|
|
|
Stacja w Prusicach administrowała przystankami Pawłów, Wszemirów i Ligotka. W latach 60-tych zlikwidowano odprawę zwierząt, a czynności ekspedycyjne ograniczono tylko do pory dziennej. Od 26.05.1974r. Prusice utraciły samodzielność organizacyjną i służyły odtąd jako przystanek osobowy oraz ładownia, będąc obsługiwane adminis- tracyjnie przez stację Trzebnica Gaj. Cztery lata później 30.09.1978 r. administrację przejęła stacja Sułów Milicki, a ok. 1985 r. Milicz Wąskotorowy.
Parowozownia pomocnicza została rozebrana ok. 1960 roku, przylegające do niej warsztaty mechaniczne oraz magazyn towarów adaptowano na budynek mieszkalno-gospodarczy. Rozebrano tory trakcyjne. Co ciekawe do dzisiejszego dnia zachował się spory odcinek bocznicy do Zakładów Zbożowych.
|
napisał(a) dnia 2023.09.18 o godz. 11:45:Fantastyczna robota! Właśnie piszę monografie o historii Prusic. Pozwolicie na wykorzystanie kilku zdjęć odn. stacji w Prusicach?
|
|
|
| | |
| |
| |
|
